aandacht

SamenWerken

Al jaren ben ik geboeid door het fenomeen SamenWerken. Klinkt heel eenvoudig. Immers ieder heeft zijn talenten en door aan ieders talenten ruimte te bieden, ontstaat vanzelf goede samenwerking, met dito resultaten! Toch? Nou niet precies.

Ode aan spanning

Wat ik zo bijzonder vind aan mijn werk is de diversiteit aan mensen en organisaties. Opdrachtgevers van dit moment zijn voornamelijk gemeenten, scholen en NGO’s. Daarnaast ben ik betrokken bij de Walk of Wisdom.

De rode draad in mijn werk is met één woord te duiden: Relaties. Een organisatie bestaat uit mensen en die mensen zijn met zichzelf, met elkaar en met hun omgeving in relatie. …

Allemaal bubbels

Ter inspiratie ga ik af en toe naar lezingen, zoals laatst ‘Een economie zonder groei?’ door prof.dr. E. de Jong, hoogleraar Internationale Economie. In diezelfde week nam ik deel aan DonutDay, een dag vol met sprekers geïnspireerd door het boek van Kate Raworth, getiteld de Donut Economie.

Professor de Jong had Raworth gelezen, maar vond dat zij de theorie niet gefundeerd had uitgewerkt. En zoals een professor betaamt, kregen we een uiteenzetting, waar ik als leek weinig van begreep.

Specialisten en generalisten; we hebben elkaar nodig.  …

Polariteiten hanteren

Vier jaar geleden, op de derde dinsdag van september 2014, begon ik met het schrijven van maandelijkse e-zines. Een idee dat voortkwam uit een jaartraject marketing, dat ik in dat jaar volgde. Ik ben sinds 1993 zelfstandig. Door de crisis, en doordat een paar vaste opdrachtgevers met pensioen gingen, kreeg ik steeds minder opdrachten.

Filmpjes maken, netwerkbijeenkomsten aflopen, koude acquisitie; ik word er niet gelukkig van. Schrijven dan maar. Ik doe het nu vier jaar.

Een terugblik.

Luddiet of niet?

bewegingDe afgelopen maanden zat ik veel achter mijn computer. Eerst was er de Europese aanbesteding, die ik moest doorlopen om in aanmerking te komen voor een opdracht bij een gemeente. Toen kwam de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG of GDPR in het Engels). Pakken papier doorploegen met vooraf opgestelde regels en clausules, geschreven in vaak onbegrijpelijke juridische taal. Worstelend om daar iets persoonlijks van te maken, om het vervolgens van handtekeningen te kunnen voorzien.

Nieuwe regels bekritiseren, over bureaucratie beginnen – het is lastig, omdat het dan lijkt alsof je tegen privacy bent of dat je je verzet tegen nieuwe ontwikkelingen. Voor dat laatste bestaat een scheldwoord: Mensen die in de greep zijn van een nostalgisch verlangen naar een premoderne tijd, worden wel eens Luddieten genoemd.

Ben ik een Luddiet?