Groeipijn
Ons denken wordt mede bepaald door de kringen waarin we verkeren. De keuze voor de groep waar je deel van uit wil maken wordt in deze tijd meer bepaald door je eigen afweging van wat je vindt deugen en wat niet dan in tijden van verzuiling of in onveilige tijden.
Het zit in bijna ieder mens het goede te willen doen en het beste uit jezelf te willen halen. In ieder mens zit ook de behoefte je emoties af en toe te kunnen laten gaan; dat er ruimte is voor boosheid, angst, verdriet.
Maar als de druk om je te voegen naar de codes van de gemeenschap zo groot wordt dat de ruimte voor je eigen denken en gevoelswereld ingesnoerd raakt, kun je je emoties niet kwijt.
Als voorbeeld vluchtelingen die zich in een dorp melden. Mensen die de regionale tradities niet kennen en zich niet conformeren aan de bijbehorende onuitgesproken codes waarin de opvattingen besloten liggen van wat ‘normaal’ is en wat niet. Mensen die alles achter zich gelaten hebben, zich onveilig voelen, angstig, verdrietig. Wat zij ontmoeten is eenkennigheid, krenterigheid en paniektaal.
Door er van uit te gaan dat je bepaald wordt door je handelen en niet door je identiteit, zo ben ik nu eenmaal of zo zijn wij nu eenmaal, dan word je beoordeeld op wat je doet en niet op wie je bent. Individualisering als een sociale kracht van deze tijd. Individualisering in de betekenis van ontwikkeling van je bewustzijn.
De gemeenschap staat tegenover egoïsme, niet tegenover het individu. Een beter ontwikkeld persoonlijk bewustzijn leidt namelijk tot aanvaarding van meer verantwoordelijkheid voor het grotere geheel.
En bij die groei naar volwassenheid hoort groeipijn. Het vermijden van die groeipijn kan leiden tot vage beschuldigingen naar anderen of het systeem. Door zand in de machine te strooien, bewust of onbewust, hou je de veranderingen tegen vanuit de hoop dat alles bij het oude blijft.
Dat de helft van alle burgemeesters te maken heeft met integriteitskwesties zou wel eens een signaal kunnen zijn dat er sprake is van groeipijn in die specifieke gemeente.