Leven met veranderlijkheid. Hoe doe je dat? Dit wordt een persoonlijk artikel. Ik geef je een inkijkje in mijn werkleven van de afgelopen jaren, omdat ik veel mensen zie worstelen met een soortgelijke situatie als waar ik mij in bevond.
In 1993 vestigde ik mij als zelfstandig organisatiecoach. Door maatschappelijke, economische en technologische veranderingen kreeg ik sinds 2010 steeds minder opdrachten. Ik was gewend dat de opdrachten naar me toe kwamen, groei was vanzelfsprekend. Maar ik kreeg te maken met schaarste. Ik probeerde nog een tijdje door te gaan op de manier die ik gewend was: vraag, offerte, aan de slag gaan, klaar. Maar nee, het bleek tijd voor herbezinning.
De crisis bood mij een kans om beter te leren omgaan met veranderlijkheid. De rijke ervaring die ik opdeed tijdens dit zoekproces, daarover gaat dit artikel.
HOOFDARTIKEL: VOL VERWACHTING KLOPT ONS HART.
De allerbelangrijkste vraag die ik mijzelf te stellen had was: wat is het precies dat mij hier in deze situatie laat spaaklopen? Waarom kan ik niet meer gewoon op dezelfde manier doorgaan?
Mis ik bepaalde expertise? Dat bleek het geval: ik miste de nodige kennis op het gebied van marketing en sociale media. Daar bood een expert uitkomst. Maar niet iedere vraag is op te lossen met ontbrekende kennis. Er bleek meer nodig.
Deze vraag verdiende mijn volledige aandacht. Mijn hart klopte vol verwachting. Ik ervoer een diep verlangen naar openingen. Het voelde troebel, wazig, verwarrend én essentieel. Ik wist dat ik op iets gestuit was waarvoor ik niet kon weglopen.
Om de echte antwoorden te krijgen op mijn vraag moest ik rust en tijd nemen voor zelfonderzoek. Want hoe onzekerder de omgeving des te belangrijker is het om op zoek te gaan naar de zekerheid in jezelf, je eigen identiteit te hervinden. Natuurlijk was ik geneigd om vooral te kijken naar wat anderen doen. Ik kreeg vele goedbedoelde adviezen. Maar als waarheidszoeker en dwarsdenker wist ik dat ik mijn eigen koers moest bepalen. Om die keuzes te kunnen maken die kloppen met wie en wat ik wilde zijn in mijn werk en leven.
Ik ging aan de slag met zelfonderzoek. Zelfonderzoek geeft ruimte om in alle rust te onderzoeken wat je denkt en voelt – ook als dat afwijkt van je eigen vooronderstellingen of van verwachtingen van je omgeving. Een van de meest doeltreffende manieren die ik ken om in een onderzoekende houding te komen is inquiry, een specifieke vorm van zelfonderzoek. Ik maakte voor het eerst met inquiry kennis tijdens een retraite binnen de Diamond Approach. Er zijn twee verschillende vormen van inquiry:
- De herhalende vraag. In tweetallen stel je elkaar gedurende 10 minuten een vraag, die je regelmatig herhaalt bijvoorbeeld: “Vertel me waarom het geen zin heeft om te vertrouwen in jezelf?” In de antwoorden die bij je opkomen ontmoet je je eigen aannames over het betreffende onderwerp.Dan volgt een tweede vraag om het tegenovergestelde te onderzoeken “Vertel me een manier waarop jij vertrouwt in jezelf?”
- Een monoloog. In tweetallen (het kan ook een drietal zijn) hou je om de beurt gedurende 15 minuten een monoloog. De ander(en) is stille getuige. Zij zijn in volle aandacht aanwezig zonder verbaal of non-verbaal te communiceren. Hierdoor kan de concentratie en aandacht van het zelfonderzoek zich steeds verder verdiepen. Een monoloog kan een open thema betreffen zoals: “Wat houdt mij op dit moment bezig?” Je kan ook kiezen voor een gerichtere vraag bijvoorbeeld: “Hoe ga ik om met onzekerheid in mijn leven?”
Door klaarwakker rond te reizen in je binnenwereld vindt er altijd verdieping plaats waardoor je nieuwe openingen vindt naar jouw engagement, naar jouw betrokkenheid, naar jouw kijk op het toekomstscenario. Dit helpt om echt na te denken over wie je bent en wat je zou kunnen zijn.
Je moet dan wel een ideaal hebben, iets waar je naar streeft, wat richting geeft. Het hoeft niet persé een groot maatschappelijk ideaal te zijn. Als je maar iets voor ogen hebt dat uitsteekt boven de vanzelfsprekendheid van alledag. Want wie uitsluitend uit het bestaande zijn handelen afleidt mist het vermogen de werkelijkheid te beïnvloeden. Het is zaak daarbij de rol van discipline in het bereiken van je ideaal niet te onderschatten. Je moet namelijk wel ergens doorheen.
De rijke ervaring die ik opdeed tijdens dit zoekproces kreeg uiteindelijk vorm in mijn huidige aanbod. Ik koos een focus: Van keuzestress naar keuzekunst. En ontwikkelde een krachtige combinatie van diensten die sturing en houvast kunnen geven in een onzekere wereld.
Ik hoor graag wat in jouw werkleven aan herbezinning toe is, waar jij naar wilt uitreiken. Zodat jij met jouw talenten nog beter kan bijdragen aan het leefbaar houden van jouw werk- en leefomgeving. Want een samenleving die niet droomt over idealen eindigt met Facebook als symbool van vooruitgang.
Bronnen: Macht! Oscar David, Essentie, A.H. Almaas, Je moet weten wanneer je op de fiets stapt, Roland van der Vorst in de Groene Amsterdammer, 06-11-2014, Laat je niets wijsmaken, over de macht van experts en de kracht van gezond verstand, Jan Bransen.
Fijn als je mijn artikel doorstuurt naar andere geïnteresseerden.
Copyright © 2014 Marlou-Elsen Je mag mijn artikelen of delen van mijn artikelen gebruiken, mits je de volgende status als bronvermelding opneemt (Copyright © 2014 Marlou-Elsen, www.marlou-elsen.nl). Ik vind het fijn als je mij daarover informeert.
Schrijf je in voor mijn e-boek Van Keuzestress naar Keuzekunst. Dan ontvang je iedere derde dinsdag van de maand een waardevol artikel in je mailbox.